De Schaduwen















Er is dat kleine donkere gevoel,
Loerend in de hoek van mijn geest,
Mijn gedachten trippelen er omheen
Bang om het wakker te maken, het aan te porren,
De schaduwen oproepen,
In de omgeving ervan zijn doet me rillen,
Een koorts die door mijn aders kruipt.

Soms is het rood en pulserend,
Vol van haat en woede,
Klaar om te ontploffen,
Een slapende vulkaan in mijn hoofd,
En ondergronds de hitte
Van de lava, die vloeit in vlammen,
Zoekend naar een weg naar buiten, om uit te barsten,

Het vliegt en krijst als de raaf,
Kruipt en knaagt als knaagdieren aan mijn ziel,
Ik stop mijn handen diep in mijn zakken,
Vuisten die ontkennen wat de geluiden,
Komend uit de schaduwen van die hoek
Mij vragen van mijn lichaam,
Een gevecht dat ik zeker op een dag zal verliezen,

Hoe kan ik ontsnappen aan deze geluiden
Die me gek maken
Dan mij door hen te laten overwinnen.

© Rudi J.P. Lejaeghere

14/02/2016


Reacties

Populaire posts van deze blog

Chateau Rouge: Deel 12